Ροδόχρους Ακμή

Η ροδόχρους νόσος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση του δέρματος. Εντοπίζεται κυρίως στο πρόσωπο, στις παρειές, το μέτωπο, τη μύτη και τον πώγωνα και χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια εξάρσεων και υφέσεων. Κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι η συχνή έξαψη (παροδικό ερύθημα), το μόνιμο και επίμονο ερύθημα, οι φλεγμονώδεις αλλοιώσεις (βλατίδες και φλύκταινες) και οι τηλαγγειεκτασίες (ευρυαγγείες).

Η ροδόχρους νόσος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε ηλικιακό φάσμα, είναι όμως συχνότερη ανάμεσα στα 30 και 50 έτη. Είναι επίσης συχνότερη στις γυναίκες από τους άντρες.¹

Η διάγνωση της νόσου είναι δύσκολη, καθώς δε μπορούμε με ακρίβεια να ξέρουμε πότε πρωτοεμφανίζονται τα συμπτώματα, ούτε να διαφοροποιήσουμε τη συμπτωματολογία της από άλλες δερματικές παθήσεις. Μελέτη στη Μεγάλη Βρετανία αναφέρει πως η επίπτωση της νόσου αφορά σε 4.000-5.000 νέα περιστατικά το χρόνο². Γενικότερα, η επίπτωση της νόσου είναι συνηθέστερη στην Καυκάσια φυλή και στους ανοιχτόχρωμους ανθρώπους. Αυτό αποδεικνύουν τα υψηλά ποσοστά της νόσου που καταγράφονται σε συγκεκριμένες χώρες, όπως η Εσθονία ή η Ιρδανδία^3,4,5.

Η ακριβής αιτιολογία της ροδόχρου νόσου είναι άγνωστη

Υπότυποι της νόσου

Οι υπότυποι που κυριαρχούν στη ροδόχρου νόσο είναι 4, το ερύθημα, η ροδόχρους ακμή που περιλαμβάνει βλατιδες και φλύκταινες, όπως περίπου η κοινή ακμή, το ρινόφυμα και η οφθαλμική ροδόχρους νόσος^7,8 (βλ. Εικόνα 1).

Η ροδόχρους νόσος όμως δεν είναι ακμή! Σε αντίθεση με την ακμή δεν υπάρχουν φαγέσωρες (μαύρα στίγματα ή σπυράκια με λευκό σμήγμα). Αρχικά οι μεταβολές είναι ήπιες, αλλά αργότερα ενδέχεται να γίνουν πολύ εμφανείς (βλ. Εικόνα 2).

Είναι συχνές και έντονες οι συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της ροδόχρου νόσου

Θεραπευτικός στόχος και θεραπευτικές επιλογές στη ροδόχρου νόσο

Η ροδόχρους ακμή είναι μία υποτιμημένη νόσος! Οι άνθρωποι με ροδόχρου επηρεάζονται συναισθηματικά, κοινωνικά, επαγγελματικά και αυτό οδηγεί σε απογοήτευση και ανασφάλεια (βλ. Εικόνες 3, 4, 5). Στόχος όλων των ανθρώπων με ροδόχρου είναι να αποκτήσουν «καθαρό δέρμα».

Oι υπάρχουσες θεραπευτικές λύσεις θα πρέπει να θέτουν ως προτεραιότητα την ικανοποίησή τους, την επαναφορά της αυτοπεποίθησής τους και την ποιότητα ζωής τους^11-19.

Υπάρχουν τοπικές, συστηματικές (από το στόμα) και φυσικές θεραπευτικές επιλογές ή συνδυασμός αυτών για την αντιμετώπιση της ροδόχρου νόσου³.

Οι τοπικές φαρμακευτικές θεραπείες που διατίθενται σήμερα στην ελληνική αγορά είναι η μετρονιδαζόλη και το αζελαϊκό οξύ. Είναι εγκεκριμένες τόσο από τον Ευρωπαϊκό όσο και τον Ελληνικό Οργανισμό Φαρμάκων. Υπάρχει ωστόσο και πληθώρα τοπικών καλλυντικών θεραπειών.

Ως συστηματική εγκεκριμένη θεραπεία στη ροδόχρου νόσο θεωρούμε την αντιφλεγμονώδη και όχι αντιβιοτική δόση της δοξυκυκλίνης και τη χρήση της ισοτρετινοϊνης από το στόμα μόνο στις περιπτώσεις της ροδόχρου ακμής, όπου δηλαδή επικρατούν βλατίδες και φλύκταινες¹⁹.

Τέλος, οι φυσικές θεραπείες περιλαμβάνουν τη θεραπεία με laser και με παλμικό φως. Αυτές οι περαπείες μπορούν λειτουργήσουν βοηθητικά σε κάποιες εκδηλώσεις της ροδόχρου νόσου, όπως οι ευρυαγγείες²⁰. Χρησιμοποιούνται επίσης στο ρινόφυμα. Οι φυσικές θεραπείες εξελίσσονται συνεχώς και όταν χρησιμοποιούνται σωστά, μπορούν να επιδείξουν εξαιρετικά αποτελέσματα, ιδίως όταν επικουρούν τις συστηματικές θεραπείες στη νόσο.

Παρ’ όλ’ αυτά πρέπει να έχετε πάντα υπόψη σας πως ο θεράπων ιατρός σας είναι εκείνος που θα καθορίσει το θεραπευτικό σχήμα που θα ακολουθήσετε και ταιριάζει καλύτερα στο δικό σας φαινότυπο. Ας μην ξεχνάμε τέλος ότι η ροδόχρους νόσος μπορεί να αντιμετωπίζεται θεραπευτικά στις μέρες μας αλλά δυστυχώς δε θεραπεύεται!

ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

1. Baldwin HE et al, J Drugs Dermatol 2012;11(6):725-730
2. SpoedlinJ et al, Br J Dermatol 2012;167:598-605
3. van Zuuren et al, Cochrane Database Syst Rev 2015;(4);CD003262
4. Abram K et al, Acta Derm Venereol 2010;90:269-73
5. McAlleer MA et al, J Am Acad Dermatol 2010;63:33-9
6. Schaller M et al, Br j Dermatol 2016, doi: 10.1111/bjd.15173
7. Wilkin J, et al. J Am Acad Dermatol 2002;46:584–7.
8. Tan J, et al. Br J Dermatol 2013;169(3):555–62.’
9. Odom R, et al. Cutis 2009;84:43–7
10. Baldwin HE, The Dermatologist. April 2012 Suppl: 1–4
11. Taieb A, et al. Br J Dermatol 2015;172:1103–1110.
12. Stein Gold L, et al. J Drugs Dermatol. 2017;16(9):611–618.
13. Webster G, et al. J Dermatolog Treat 2017;28(5):469–474.
14. Dirschka T, et al. Dermatol Ther 2015;5:117–127.
15. Huynh TT. Am Health Drug Benefits 2013;6(6):348–354.
16. Su D & Drummond PD. Clin Psychol Psychother 2012;19:488–495.
17. Moore S. (2014). Face Values: Global Perceptions Study. Available at: https://www.galderma.com/Portals/0/2014%2009%2025_Face%20Values%20Global%20Perceptions%20Survey_LOW_RES.pdf. Date accessed: September 2017.
18. Tan J, et al. Br J Dermatol 2017;176:431–438.
19. Erdogan FG et al, Arch Dermatol 1998;134:884-885
20. Clark SM et al, Lasers Med Sci 2002;17:26-33
21. Schaller M, et al. Br J Dermatol 2017; 176:465–471.
22. Levin j et al, J Clin Aesthet Dermatol 2011;4:31-49