Στεφανιαία Νόσος

Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου είναι το κληρονομικό ιστορικό, η υψηλή χοληστερόλη, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η υπέρταση, ο Σακχαρώδης Διαβήτης, το έντονο άγχος  και η έλλειψη σωματικής άσκησης.

Η στεφανιαία νόσος εμφανίζεται όταν τα κεντρικά αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν την καρδιά με αίμα και οξυγόνο υποστούν βλάβη. Αυτό οφείλεται στο σχηματισμό αθηρωματικών πλακών στα τοιχώματα των αρτηριών. Η μειωμένη ροή του αίματος μπορεί να προκαλέσει πόνο στο στήθος, με αντανάκλαση στην πλάτη, το λαιμό ή το αριστερό χέρι, δύσπνοια, ζαλάδα, ναυτία, ταχυκαρδία και αρρυθμίες. Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου είναι το κληρονομικό ιστορικό, η υψηλή χοληστερόλη, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η υπέρταση, ο Σακχαρώδης Διαβήτης, το έντονο άγχος  και η έλλειψη σωματικής άσκησης. Η διάγνωση γίνεται με καρδιολογικές κλινικές και απεικονιστικές εξετάσεις. Αντιμετωπίζεται  με λήψη φαρμακευτικής αγωγής, με αλλαγή του τρόπου ζωής του ασθενή και υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών και χειρουργική παρέμβαση, όπου χρειάζεται. Είναι σημαντικό ο ασθενής να απευθυνθεί άμεσα στο γιατρό, αν υποπτεύεται ότι έχει κάποια πάθηση της καρδιάς και να μην αμελεί τον τακτικό προληπτικό του έλεγχο.

Τι είναι η στεφανιαία νόσος

Η στεφανιαία νόσος αναπτύσσεται όταν τα κεντρικά αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν την καρδιά με αίμα, οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες, υφίστανται βλάβη. Οι δύο βασικοί λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι ο σχηματισμός αθηρωματικών πλακών στα τοιχώματα των αρτηριών και η δημιουργία φλεγμονής. Η συσσώρευση αθηρωματικών πλακών προκαλεί στένωση των στεφανιαίων αρτηριών, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη μείωση της ροής του αίματος προς την καρδιά. Η μειωμένη ροή του αίματος μπορεί να προκαλέσει πόνο στο στήθος, δύσπνοια ή άλλα συμπτώματα. Μια ολική απόφραξη αποκλείει την καρδιά από το να λάβει οξυγόνο, με αποτέλεσμα ακόμη και να προκληθεί έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Ποια είναι τα συμπτώματα

Αν έχει παρουσιαστεί στένωση των στεφανιαίων αρτηριών, αυτό σημαίνει ότι η καρδιά δεν τροφοδοτείται με αρκετό αίμα με οξυγόνο. Αρχικώς, η μειωμένη ροή αίματος μπορεί να μην προκαλέσει συμπτώματα στεφανιαίας νόσου. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου και καθώς η ροή του αίματος προς τον καρδιακό μυ μειώνεται, μπορεί να αναπτυχθούν σημάδια και συμπτώματα της νόσου συμπεριλαμβανομένων:

Της στηθάγχης: Μπορεί να νιώσετε πίεση, πόνο, δυσφορία και σφίξιμο στο στήθος σας, σαν κάποιος να σας πατάει με δύναμη σε αυτό το σημείο. Αυτός ο πόνος που λέγεται στηθάγχη, εντοπίζεται συνήθως στη μέση ή στα αριστερά του στήθους. Παρουσιάζεται μετά από κόπωση, στρες, μετά από έντονο γεύμα ή έκθεση σε κρύο, ή μπορεί να παρουσιαστεί χωρίς εκλυτικό αίτιο. Ο πόνος ενδεχομένως εξαφανίζεται μέσα σε λίγα λεπτά αφότου απομακρυνθείτε από την υπαίτια κατάσταση ή δραστηριότητα. Σε μερικούς ανθρώπους και συχνότερα στις γυναίκες, αυτός ο πόνος μπορεί να επεκταθεί και στον αυχένα, στο χέρι, στην πλάτη ή στο λαιμό.

Της δύσπνοιας: Εάν η καρδιά σας δεν μπορεί να αντλήσει αρκετό αίμα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σώματός σας, μπορεί να εκδηλώσετε δύσπνοια ή αίσθημα έντονης κόπωσης.

Του εμφράγματος του μυοκαρδίου: Μια εντελώς βουλωμένη στεφανιαία αρτηρία μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα του μυοκαρδίου. Τα συνήθη συμπτώματα ενός εμφράγματος είναι ο πόνος ή η πίεση στο στήθος, στον ώμο ή στο χέρι, που επιμένουν παρά τη φαρμακευτική αγωγή, μερικές φορές συνοδευόμενα από δύσπνοια και εφίδρωση. Μερικοί ασθενείς, όπως αυτοί που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη μπορεί να μην εμφανίζουν ορατά συμπτώματα όταν παθαίνουν έμφραγμα.

Η θρόμβωση είναι η δημιουργία θρόμβου στη φλέβα ή στην αρτηρία. Αν συμβεί μια θρόμβωση σε μια στεφανιαία αρτηρία, αποτρέπεται η παροχή αίματος στην καρδιά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα.

Άλλα συμπτώματα που έχουν αναφερθεί και μπορεί να σχετίζονται με τη στεφανιαία νόσο είναι:

• ταχυκαρδία/αρρυθμίες
• ναυτία
• ζαλάδα
• αιφνίδιος θάνατος

Παράγοντες κινδύνου

Μεταξύ των παραγόντων κινδύνου για ανάπτυξη στεφανιαίας νόσου συμπεριλαμβάνονται:

Η ηλικία: Όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να εμφανίσει κάποιος βλάβη στις αρτηρίες.

Το φύλο: Η νόσος τείνει να εμφανίζεται συχνότερα σε άνδρες, ωστόσο ο κίνδυνος για τις γυναίκες αυξάνεται σημαντικά μετά την εμμηνόπαυση.

Το οικογενειακό ιστορικό: Όταν υπάρχει στην οικογένεια ιστορικό καρδιαγγειακών νοσημάτων, αυξάνει ο κίνδυνος για στεφανιαία νόσο, ειδικά αν ένα μέλος της οικογένειας εμφάνισε πρόβλημα σε νεαρή ηλικία.

Το υψηλό επίπεδο χοληστερόλης στο αίμα: Το υψηλό επίπεδο χοληστερόλης στο αίμα αυξάνει τον κίνδυνο σχηματισμού αθηρωματικών πλακών και αθηροσκλήρωσης. Η υψηλή χοληστερόλη είναι επικίνδυνη όταν έχει τη μορφή της LDL, που είναι γνωστή ως «κακή χοληστερόλη». Η χαμηλή HDL, γνωστή ως «καλή χοληστερόλη», μπορεί επίσης να αποτελεί κίνδυνο εμφάνισης αθηροσκλήρωσης.

Το κάπνισμα: Η συνήθεια αυτή αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο και καρδιοπάθεια. Ακόμη και το παθητικό κάπνισμα, είναι δυνατό να αυξήσει τον κίνδυνο.

Η υπέρταση: Η μη ελεγχόμενη υπέρταση μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε σκλήρυνση και πάχυνση των αρτηριών σας και στένωση του αυλού μέσω του οποίου διέρχεται το αίμα.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης: Ο διαβήτης σχετίζεται με τη στεφανιαία νόσο, καθώς ειδικότερα ο διαβήτης τύπου ΙΙ έχει κοινούς παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης, όπως η παχυσαρκία και η υπέρταση.

Η παχυσαρκία: Το υπερβολικό βάρος επιδεινώνει τους παράγοντες κινδύνου.

Η έλλειψη σωματικής άσκησης: Η έλλειψη άσκησης σχετίζεται τόσο με την ίδια τη στεφανιαία νόσο όσο και με τους παράγοντες κινδύνου ανάπτυξής της.

Το έντονο άγχος: Το ανεξέλεγκτο και έντονο άγχος μπορεί να βλάψει τόσο την υγεία της καρδιάς σας όσο και τη σωματική σας υγεία γενικότερα.

Όταν οι παράγοντες κινδύνου που συντρέχουν για έναν συγκεκριμένο ασθενή είναι περισσότεροι του ενός, τότε αυξάνεται περισσότερο ο κίνδυνος να εμφανίσει αυτός ο ασθενής στεφανιαία νόσο. Επίσης, η ύπαρξη ενός παράγοντα κινδύνου μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη και ενός δεύτερου, π.χ. η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη διαβήτη τύπου ΙΙ και υπέρτασης.

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος

Στην αντιμετώπιση της νόσου συμπεριλαμβάνεται η λήψη φαρμακευτικής αγωγή, και ίσως η χειρουργική αντιμετώπιση, όπου κριθεί απαραίτητο από τον ιατρό. Οπωσδήποτε χρειάζονται τόσο στενή ιατρική παρακολούθηση όσο και αλλαγή του τρόπου ζωής του ασθενή.

Όσον αφορά στον τρόπο ζωής προτείνονται οι εξής αλλαγές:

• Διακοπή του καπνίσματος
• Διατροφή χαμηλή σε κορεσμένα λιπαρά, χοληστερόλη, αλάτι και ζάχαρη
• Έλεγχος του σακχάρου αν έχετε διαβήτη
• Τακτική σωματική άσκηση (συζητήστε με το γιατρό σας για το είδος της άσκησης που μπορείτε να ακολουθήσετε)
• Διατήρηση του βάρους σε φυσιολογικό επίπεδο
• Μείωση του στρες και του άγχους

Η φαρμακευτική αγωγή που θα εφαρμοστεί εξαρτάται από την κατάσταση της υγείας του ασθενούς και καθορίζεται μόνο από ειδικό γιατρό. Μην λαμβάνετε μόνοι σας κανένα φάρμακο- ενημερώστε πριν τον ιατρό σας. Τα φάρμακα που που χορηγούνται είναι οι στατίνες, ασπιρίνη, οι β-αναστολείς, η νιτρογλυκερίνη, οι αναστολείς του ενζύμου μετατροπής της αγγειοτενσίνης και οι αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης.

Στις επεμβάσεις που εφαρμόζονται συμπεριλαμβάνονται: η αγγειοπλαστική (μπαλονάκι), η τοποθέτηση stent και η επέμβαση bypass. Οι επεμβάσεις αποκαθιστούν την παροχή αίματος στην καρδιά, ωστόσο δεν θεραπεύουν τη στεφανιαία νόσο. Εξακολουθεί να απαιτείται μείωση των πιθανοτήτων να πάθετε κάποια καρδιαγγειακή νόσο, αλλάζοντας τον τρόπο ζωής σας και ενδεχομένως και με φαρμακευτική αγωγή.

Συμπτώματα της νόσου

Τα συμπτώματα που αναφέρονται στη στεφανιαία νόσο είναι τα εξής:

Καρδιακή ανεπάρκεια. Αν κάποια σημεία της καρδιάς στερούνται οξυγόνου και θρεπτικών ουσιών χρονίως λόγω της μειωμένης ροής του αίματος ή αν η καρδιά σας έχει υποστεί βλάβη λόγω εμφράγματος, μπορεί να είναι πλέον αδύναμη να ανταπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες του σώματός σας. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται καρδιακή ανεπάρκεια.

Αρρυθμία. Η ανεπαρκής παροχή αίματος στην καρδιά ή η βλάβη στον καρδιακό ιστό μπορούν να παρέμβουν στην διέγερση της καρδιάς, προκαλώντας ασυνήθιστο καρδιακό ρυθμό ή αλλιώς αρρυθμία. Μερικές αρρυθμίες μπορεί να είναι επικίνδυνες για τη ζωή.

Μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης, οι ασθενείς αυτοί ζουν λιγότερο και με αυξημένη νοσηρότητα.